Modlitwa Eucharystyczna stanowi centrum i szczyt
całej Mszy świętej. Jej szczególnym przesłaniem zawartym w
wypowiadanych przez celebransa słowach jest dziękczynnie Bogu za
całą historię zbawienia. Podczas niej dokonuje się cud
Przeistoczenia. Chrystus staje się obecny dla nas pod postaciami
chleba i wina. Co więcej, zostają uobecnione wydarzenia, które
przyniosły nam zbawienie: męka, śmierć, Zmartwychwstanie,
wniebowstąpienie Jezusa oraz zesłanie Ducha Świętego.
Na Wschodzie tę modlitwę nazywa się „anaforą”, co oznacza wznoszenie
ku górze. Na Zachodzie określa się ją słowem „kanon”. Nazwa pochodzi
stąd, iż od końca IV wieku do Soboru Watykańskiego II używano tylko
jednej Modlitwy Eucharystycznej, zwanej Kanonem Rzymskim. Podczas
Modlitwy Eucharystycznej dary chleba i wina stają się Ciałem i Krwią
Chrystusa. Ten akt nazywamy „konsekracją”, a zmianę, która następuje
w elementach chleba
i wina „przeistoczeniem”. Słowa wypowiedziane przez Chrystusa
podczas Ostatniej Wieczerzy nad chlebem i winem: „To jest Ciało
Moje” i „To jest Krew
Moja”, urzeczywistniają to, co autentycznie dzieje się podczas Mszy
świętej.
Aktualnie Mszał zawiera 10 Modlitw Eucharystycznych, które w
zależności od okoliczności mogą być wybrane przez kapłana
przewodniczącego liturgii Mszy świętej.
I Modlitwa Eucharystyczna jest wspomnianym wcześniej tekstem Kanonu
Rzymskiego przetłumaczonego z języka łacińskiego. Bywa stosowana w
niedziele i szczególnie ważne uroczystości ze względu na swój
podniosły język i wielowiekową tradycję. Można łatwo ją rozpoznać,
ponieważ dwukrotnie wymienia się w niej wiele imion świętych,
Apostołów
i męczenników.
II Modlitwa Eucharystyczna jest najkrótszą i zarazem najczęściej
odmawianą modlitwą we Mszy świętej.
III Modlitwa Eucharystyczna w szczególny sposób akcentuje, iż ofiara
Chrystusa dokonuje się w Kościele, przez Kościół i dla Kościoła.
IV Modlitwa Eucharystyczna charakteryzuje się obszerną anamnezą (po
śpiewie „Święty”), która stara się objąć całą historię zbawienia,
uobecniającą się we Mszy świętej.
Motywem przewodnim V Modlitwy Eucharystycznej jest droga. Specyfika
tej anafory polega na tym, że ma ona cztery warianty, ukazujące
drogę w różnych ujęciach: Bóg prowadzi swój Kościół (A), Jezus jest
naszą drogą (B), On też jest wzorem miłości (C) oraz Kościół dąży do
jedności (D). Ten kanon można odmawiać, gdy przepisy liturgiczne nie
nakazują
użycia prefacji własnej.
Następne dwie Modlitwy Eucharystyczne mówią o tajemnicy pojednania.
Z tej racji używa się je szczególnie w Wielkim Poście, w czasie
rekolekcji itp. Pierwsza z nich ukazuje pojednanie jako „powrót do
Ojca”, a druga przypomina, że bez pojednania nie będzie zgody między
ludźmi.
Ostatnie trzy anafory są przeznaczone dla Mszy świętych z udziałem
dzieci.
Bogactwo modlitw umożliwia uczestnikom głębszy udział w sprawowanej
Liturgii Mszy świętej.
za: www.diecezja.radom.pl